Golferelleboog staat ook bekend als golfelleboog, golferselleboog of medisch gezien epicondylitis medialis humeri.
Net als bij tenniselleboog is dit een ontsteking van de peesbasis (tendinose van de peesbasis). Bij een golferselleboog is echter de binnenkant van het ellebooggewricht aangetast.
De onderste buigspieren aan de binnenzijde van het humeruskraakbeen, aan de pinkzijde van het ellebooggewricht, raken geïrriteerd door beroepsmatige of sportieve (bijv. golf) overbelasting. Dit tast vooral het periosteum aan.
Er wordt ook aangenomen dat chronische verkramping van de bijbehorende spieren een belangrijke rol speelt als oorzaak van de golferselleboog. Soms worden de symptomen aangetroffen in combinatie met het ulnaire sulcus syndroom.
Bij een tenniselleboog is de buitenkant van het ellebooggewricht (epicondylus humeri radialis) op een vergelijkbare manier aangetast.
Synoniemen: Golfelleboog, epicondylitis humeri ulnaris, EHU
Anatomie relevant voor de golfersarm
Afbeelding hierboven: Hier zijn de belangrijkste spieren die aanhechten aan het binnenste humeruskraakbeen en daarom verantwoordelijk zijn voor het armprobleem van de golfer: 1, Musculus pronator teres 2, M. flexor carpi ulnaris (alleen de oorsprong is zichtbaar) 3, M. palmaris longus 4, M. flexor carpi radialis
Verschillende onderarmspieren, die samen verantwoordelijk zijn voor het buigen van de pols en vingers, hechten aan het binnenste humeruskraakbeen (epicondylus humeri ulnaris). De symptomen zijn hier gelokaliseerd.
Onderstaande afbeelding: Röntgenfoto van de elleboog: 1, opperarmbeen, humerus 2, uitwendig kraakbeen 3, inwendig kraakbeen 4, spaakbeen, radius 5, ellepijp, ulna
Welke klachten komen voor bij een golferselleboog?
Bij een golferselleboog veroorzaakt overbelasting van de spieren aan de oorsprong ervan een karakteristieke pijn, die kan worden uitgelokt door druk op het bovengenoemde kraakbeen of door een typische beweging (buiging van de pols zoals bij een golfswing).
Pijn wordt ook beschreven wanneer de onderarm naar binnen wordt gedraaid. Functioneel is de arm vaak enorm beperkt. Bij gevorderde irritatie kan een vermindering van kracht van de corresponderende spieren worden gezien.
De plastisch chirurg moet golfelleboog (epicondylitis humeri medialis) onderscheiden van epicondylitis humeri radialis (tenniselleboog) en van andere aandoeningen.
Slijtagegerelateerde gewrichtsveranderingen (artrose), ontstekingsprocessen en tumoren kunnen symptomen veroorzaken die lijken op de golferselleboog. Het is niet ongewoon dat een golferselleboog gepaard gaat met het ulnaire sulcussyndroom, waardoor de pink kan tintelen.
Welke opties zijn er voor conservatieve behandeling zonder operatie?
De medicamenteuze behandeling van een golferselleboog bestaat uit het aanbrengen van zalfverbanden. Injecties van de spieraanzet met ontstekingsremmende en pijnstillende medicatie(lokale anesthetica en cortison) worden ook gebruikt. In het geval van een golferselleboog moeten deze zeker met meer voorzichtigheid worden gebruikt vanwege de nabijheid van de nervus ulnaris. We moeten niet vergeten dat cortison kan leiden tot zenuwbeschadiging. Als dergelijke injecties herhaaldelijk worden gegeven en mogelijk direct in de nervus ulnaris, kan blijvende schade worden veroorzaakt, die niet altijd kan worden hersteld door een operatie. Tot slot zijn het dragen van een gipsspalk voor de bovenarm ter immobilisatie of een elleboogmanchet verdere conservatieve behandelingsopties.
Verder moet fysiotherapie worden geprobeerd om de verkrampte en mogelijk verkorte buigspieren van de onderarm te rekken en los te maken.
Afbeelding hieronder: Rekoefening voor golferselleboog: Met gestrekte elleboog wordt de pols gestrekt.
Wat moet ik weten over een golferselleboogoperatie?
Als de golferselleboog na ongeveer zes maanden conservatieve behandeling nog steeds geen verbetering vertoont of zelfs verergert, kan een operatie raadzaam zijn, afhankelijk van de symptomen. De ingreep kan poliklinisch worden uitgevoerd als er geen redenen (secundaire ziekten) zijn om dit niet te doen.
Een intraveneuze regionale anesthesie, plexusanesthesie(anesthesie in de oksel) of, in speciale gevallen, algehele anesthesie zijn mogelijke anesthesieprocedures.
In principe zijn er twee standaardprocedures beschikbaar voor golfelleboog en tenniselleboog. De Hohmann operatie en de Wilhelm operatie. Vanwege de nabijheid van de nervus ulnaris (elleboogzenuw) is hier meer voorzichtigheid geboden.
- Hohmann operatie:
Bij een golferselleboog is de oorsprong van de spieren die hier aanhechten losgemaakt aan de binnenkant van de elleboog (humeruskraakbeen) en verder van het lichaam verwijderd. - Wilhelm-operatie:
Wilhelm-operatie houdt in dat de kleinste zenuwen die de binnenkant van de elleboog van stroom voorzien, worden doorgesneden en uitgeschakeld. Deze procedure staat ook bekend als denervatie. Veel chirurgen geven de voorkeur aan de combinatie van beide procedures.
In het geval van een tenniselleboog wordt de operatie op vergelijkbare wijze uitgevoerd aan de duimzijde van de elleboog.
Foto’s van de OP:
1, Typisch pijngebied dat uitstraalt vanuit het binnenste humeruskraakbeen = cirkel (epicondylus humeri ulnaris) in de golfelleboog. De nervus ulnaris loopt tussen de cirkel en de elleboog.
2, Conventionele golfarmoperatie: rechterpijl = binnenste humeruskraakbeen; linkerpijl = vezels van de spierhuid (spierfascie), de origo musculatuur.
Wat betekent minimaal invasieve chirurgie?
Minimaal invasieve chirurgie moet met voorzichtigheid worden toegepast in het geval van een golfelleboog. De nervus ulnaris bevindt zich in de onmiddellijke nabijheid van de operatieplaats en kan gewond raken als het overzicht slecht is. Wij zijn daarom geen voorstander van minimaal invasieve chirurgie bij een golfelleboog.
Lees ook het artikel Minimaal invasieve chirurgie voor tenniselleboog.
Waar moet ik rekening mee houden na een golfelleboogoperatie?
Na de operatie draag je 14 dagen een gipsspalk voor de bovenarm om te immobiliseren. Hierna kun je beginnen met voorzichtige bewegingsoefeningen in het ellebooggewricht. Afhankelijk van de ernst van de aandoening en het genezingsproces is fysiotherapie soms nuttig.
